شعرخوانی

راز شکوفایی

در سال 604 هـ . ق در بلخ متولّد شد . شهرتش به روم به سبب طول اقامت و وفات او در شهر قونیه است ، ولی خود او همواره خویش را از مردم خراسان می شمرده است ، اگرچه وطن در چشم او در مصر و عراق و شام نیست »

پدر وی بهاء الدّین ولد که لقب « سلطان العلما » داشت ، مدّرس و واعظی خوش بیان و عرفان گرای بود و چون از خوارزمشاه رنجشی یافت با جلال الدّین که کودکی خردسال بود از بلخ بیرون آمد و عزیمت حج کرد و در همین سفر وقتی که به نیشابور رسیدند ، عطّار به دیدن بهاء ولد آمد و مثنوی « اسرار نامه » را به او هدیه کرد و چون جلال الدّین را که کودکی حدوداً دوازده ساله بود ، دید ، گفت : « زود باشد که این پسر تو آتش در سوختگان عالم زند »

برهان الدّین محقّق ترمذی ، شمس الدّین محمد بن علی ملک داد (شمس تبریزی) صلاح الدّین زرکوب و حسام الدّین چلپی از بزرگانی بودند که پس از مرگ پدر تأثیری بسزا در زندگی مولانا برجا گذاشتند .

مولانا روز یکشنبه پنجم جمادی الاخر سال 672 هـ . ق زندگی را بدرود گفت . بر سر تربت او بارگاهی ساختند که به « قبه الخضرا » شهرت دارد . این آرامگاه در شهر قونیه درکشور ترکیه واقع است . آرامگاه  او در جوارمدفن پدر قرار گرفته است .

آثار او عبارتند از  : مثنوی معنوی ، غزلیّات شمس تبریزی ، رباعیات ، فیه ما فیه ، مکاتیب و مجالس سبعه .

کتاب معنوی معروف ترین مثنوی زبان فارسی است . این مثنوی شریف دارای شش دفتر است که دفتر نخستین آن ، میانه سال 657 تا 660 آغاز شده و دفتر ششم آن در اواخر دوران زندگی مولانا پایان گرفته است . چند بیتی که در شعرخوانی این فصل آمده ، برگرفته از دفتر اوّل مثنوی است که در آن مولانا خویشتن داری و تقوای زبان و رازپوشی را رمز شکوفایی و نردبان تعالی و ترقّی خوانده است .

تلخیص از لغت نامه دهخدا 

برگرفته از کتاب راهنمای معلّم